من راه رفتن را از يك سنگ آموختم و دويدن را از يك كرم خاكي و پرواز را از يك درخت. باد ها از رفتن چيزي به من نگفتن زيرا آن قدر در حركت بودند كه رفتن را نمي شناختند. پلنگان دويدن را يادم ندادن ، زيرا آن قدر دويده بودند كه دويدن را از ياد برده بودند.پرندگان نيز پرواز را به من نياموختند ، ذزيرا چنان در پرواز  خود قرق بودند كه آن را به فراموشي سپرده بودند! اما سنگي كه درد سكون را كشيده بود ، رفتن را مي شناخت، و كرمي كه در اشتياق دويدن سوخته بود دويدن را مي فهميدو درختي كه پاهايش در گل بود ، از پرواز بسيار مي دانست ، آن ها از حسرت به درد رسيده بودند واز درد به اشتياق واز اشتياق به معرفت .

راه را بياموز زيرا هر روز بايد از خودت تا خدا گام برداري..

دويدن را بياموز زيرا چه بهتر كه بايد از خودت تا خدا گام برداري..

پرواز را ياد بگير زيرا بايد روزي از خودت تا خدا پر بزني..

نظرات شما عزیزان:

اریا

ساعت15:11---24 مهر 1390

[وب سایت] - [ایمیل]

سلام بنر تونو ساختم الانم تو وبلاگمه

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: